ห้างหุ้นส่วนสามัญนิติบุคคล งี่ฮงอลูมินั่มแอนด์สตีล เฟอร์นิเจอร์

อารีย์ถิรสุนทรากุล

ปากทางใกล้ตลาดปีระกา ปรากฏร้านขายของเนื้อที่หลายคูหา มีตู้กระจกอลูมิเนียมตั้งไว้เต็มพื้นที่สะดุดตาเมื่อพวกเราเดินผ่าน

“ความเก่าแก่ของร้านนี้ก็ไม่รองใครในเวิ้ง อายุเกือบร้อยปี” Continue reading อารมณ์เวิ้งฯ 06: หสม. งี่ฮงอลูมินั่มแอนด์สตีล เฟอร์นิเจอร์

ร้านรัตนพันธ์ เฟอร์นิเจอร์

สาธิต รัตนพันธ์

“เราขายพวกเครื่องบด เครื่องขูดมะพร้าว เครื่องใช้ของแม่ค้าพ่อค้าขายของ” คุณสาธิตชี้ให้ดูสินค้าที่วางอยู่ทั่วร้านของเขา ซึ่งลักษณะขัดแย้งกับป้ายร้านที่บ่งบอกว่าเป็นร้านขายเฟอร์นิเจอร์

เจ้าของร้านรุ่นที่ 4 เล่าย้อนถึงสมัยที่ทวดของเขาอพยพจากประเทศจีน เข้ามาทำการค้าบริเวณเวิ้งนาครเขษม เลหลังเครื่องเรือนเก่าๆ เอามาซ่อมและตกแต่งให้เหมือนของใหม่ออกจำหน่าย Continue reading “อารมณ์เวิ้งฯ 05: ร้านเฟอร์นิเจอร์”

ร้านเซ่งเฮงหลี จำหน่ายทองเหลือง

สุเทพ เตชะรุ่งนิรันดร์

ชายสูงวัยเปิดบานประตูกระจก นำเข้าไปสู่ร้านขายอุปกรณ์จากทองเหลือง ทั้งกระทะปิ้งย่าง หม้อใส่ขาหมู ชุดกรวดน้ำ ขัน กระดิ่ง ระฆังใบเล็ก ฯลฯ จัดเรียงไว้แน่นชั้นวางขนาบซ้ายขวาของร้าน เหลือเพียงช่องตรงกลางพอจะเดินสวนกันได้ในคูหาเล็กๆ ที่เปิดเครื่องปรับอากาศเย็นฉ่ำ ร้านขายทองเหลืองแห่งนี้เริ่มกิจการมานับร้อยปีนับแต่รุ่นคุณปู่ของคุณสุเทพ เตชะรุ่งนิรันดร์เจ้าของร้านคนปัจจุบัน Continue reading “อารมณ์เวิ้งฯ 03: ร้านทองเหลือง”

ร้านขายหนังสือ สำนักพิมพ์พิทยาคาร

อนุรัตน์ เตชะวัฒนานันท์

โดยตัวมันเอง หนังสือก็คือส่วนเชื่อมโยงกับอดีต แม้ว่าเนื้อหาจะเกี่ยวพันกับอนาคตกาลหรือมีความเป็นสากลอยู่เหนือกาลเวลา แต่ทุกครั้งที่หยิบอ่าน เราล้วนสื่อสารกับข้อความที่เขียนขึ้นก่อนหน้านี้ อาจแค่สัปดาห์ที่ผ่านมา หรือล่วงผ่านหลายทศวรรษ บรรจุประวัติศาสตร์ไว้ที่กลิ่นกระดาษและรอยด่างดวง Continue reading “อารมณ์เวิ้งฯ 02: ร้านขายหนังสือ”